BERTABAHLAH

Assalamualaikum. Salam bahagia.

Pernah satu ketika sesudah bersarapan pagi di sebuah kafe di sini , di tempat saya, tiba - tiba di kejutkan oleh seorang lelaki. Beliau sedang menyapu sampah di tepi kaki lima sepanjang deretan kedai. Beliau tiba di hadapan kafe tempat saya bersarapan.

Belum sempat saya berpeluang menghidupkan enjin motosikal saya , beliau sudah perdengarkan rungutan kepada saya. Maka ia sungguh pelik.

Rupanya , rungutan tersebut bukanlah di tujukan untuk saya. Tetapi cuma sebagai luahan perasaan sahaja. Dan saya adalah tempat untuk beliau perdengarkannya. Kasihan.

Mungkin pembaca mahu tahu apa yang di ceritakannya itu?

Begini. Beliau ialah seorang pekerja Majlis Daerah. Pekerja am. Tugasnya sekadar menyampu dan mengemas kawasan dengan membersihkan jalanan yang terdapat sampah sarap. Setiap pagi itulah rutinnya. Dan kelihatan sungguh dedikasi. Rajin.

Semasa beliau sedang fokus menyampu sampah, beliau di sapa oleh seseorang. Beliau di tegur agar berhenti menyapu kerana habuk akan berterbangan masuk ke ruangan kafe dan kenderaan seperti kereta akan berdebu.

Ini telah menimbulkan rasa berang beliau.

Masakan tidak, kerja yang telah di amanahkan dan di laksana dengan komitmen yang tinggi itu akhirnya di anggap memudaratkan suasana pula.

Sambil beliau bercakap lantang, tangan masih melekat pada batang penyapu dan tetap meneruskan kerjaya mulianya itu tanpa berputus asa.

Ya. Bagi saya, luahan lantang tersebut
mungkin satu keperluan untuk beliau mengekalkan kekuatan jiwa selama berada di dalam kerjaya yang mencabar emosi itu. Mungkin bukan sekali dua , tetapi entah berapa banyak agaknya beliau bertembung dengan situasi demikian.

Semoga beliau terus bertabah.


Mahmud Thalut 2014